วัดสนามชัย เป็น
วัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่าย
มหานิกาย ตั้งอยู่ใน
ตำบลสนามชัย อำเภอสทิงพระ จังหวัดสงขลาวัดสนามชัยปรากฏชื่ออยู่ในแผนที่ภาพกัลปนาวัดพัทลุง สมัยอยุธยาที่ปรากฏชื่อว่า
วัดศลามีไชย สันนิษฐานว่าสร้างมาตั้งแต่สมัย
สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศแห่งกรุงศรีอยุธยา ปัจจุบันโบราณสถานที่หลงเหลือในวัดมีเพียงอุโบสถเก่าและเจดีย์เท่านั้น อย่างไรก็ดีสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติระบุว่าตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. 2300อุโบสถเก่าสร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2440 แทนอุโบสถหลังแรกที่พังทลายลง ส่วนเจดีย์เป็นเจดีย์มีซุ้มหน้าประดับเซรามิกตามแบบนิยมสมัย
รัชกาลที่ 3 ต่อมาในปี พ.ศ. 2540
กรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนอุโบสถเก่าและ
เจดีย์เป็นโบราณสถานของชาติ โดยในปีเดียวกันนี้ ทางวัดได้สร้างอุโบสถหลังใหม่ตั้งอยู่ใกล้ ๆ กับอุโบสถเก่า และเปลี่ยนการใช้สอยอุโบสถเก่าเป็น
ศาลาการเปรียญจนถึงทุกวันนี้ อุโบสถหลังใหม่ได้รับพระราชทาน
วิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2540
[1] ในเอกสารจดหมายระยะทางไปตรวจราชการแหลมมลายู ร.ศ.121 กล่าวถึงวัดสนามไชยว่าเป็นวัดเก่า มีพระเจดีย์ทรงอินเดียสี่เหลี่ยมสององค์ที่เป็นอย่างแปลกไม่เคยเห็น
[2]อุโบสถเก่ากว้าง 10 เมตร ยาว 15 เมตร ฐานอาคารทำด้วยอิฐดินเผาฉาบปูน ผนังก่อสร้างด้วยอิฐสูงประมาณ 1.2 เมตร สลับด้วยอิฐเผาเคลือบเซลามิคสีเขียวโปร่งลวดลายแบบจีน ผนังตอนบนมีเพียงเสาไม้รับน้ำหนักโครงสร้างหลังคาไม้ กระเบื้องหลังคามุงด้วยกระเบื้องดินเผาเกาะยอ ทับหลังด้วยปูนปั้นลวดลายตามความเชื่อทางศาสนา หน้าบันจั่วด้านหน้ามีลวดลายปูนปั้นเป็นรูปลายพรรณพฤกษาประกอบรูปสัตว์ หน้าบันจั่วด้านหลังมีลวดลายปูนปั้นเป็นรูปยักษ์ศิลปะแบบพื้นเมือง ภายในอุโบสถมีพระพุทธรูปประดิษฐาน 4 องค์ รอบอุโบสถมีเจดีย์ล้อมรอบเป็นแนวเขต
พัทธสีมา ด้านทางเข้าอุโบสถ เป็นพาไลมีหลังคาคลุม และด้านหลังมีเจดีย์ขนาดใหญ่ตั้งอยู่ตรงกลางแนวแกน อุโบสถเก่าได้รับการบูรณะเรื่อยมาภายใต้การดูแลของสำนักศิลปากรที่ 13 สงขลา โดยในเดือนเมษายน พ.ศ. 2554 สำนักศิลปากรที่ 13 สงขลา ได้ทำการเปลี่ยนกระเบื้องมุงหลังคาและซ่อมแซมโครงสร้าง
[3]